Dulu, saya nak cepat-cepat jadi dewasa.
Boleh pakai kasut tumit tinggi.
Boleh melaram, mekap-mekap muka.
Boleh cepat kerja, sebab org slalu tanya apa cita-cita
Boleh pegi mana-mana saya suka
Boleh bercinta
Boleh balik rumah lewat malam
Banyak bende lah boleh buat kalau dah besar ni
Lama-lama, baru saya perasan.
Saya dah tak bace komik doraemon, tapi magazine cleo
Saya dah tak main masak-masak tapi mmg masak betul-betul
Saya dah lame dapat kunci 21.
Saya dah boleh mengundi.
Kahwin pun boleh, kalau saya nak.
Saya ingatkan best jadi dewasa ni.
Saya boleh buat decision sendiri, abang-abang saya dah tak boleh marah saya
Saya bukan budak hingusan lagi tp mahasiswi universiti.
Kalau pegi theme park, semua rides saya boleh naik, tiada halangan umur atau tinggi
Dulu saya buat karangan “Saya Seekor Nyamok” tapi baru-baru ni saya submit essay pasal forensic evidence in courts of law.
Dulu saya mintak abah beli computer sebab nak main games, tp skarang saya beli computer utk buat assignments dan macam-macam.
fantasi dan realiti
Rupa-rupannya...
Jadi dewasa ni...
Kena matang.
Kena professional.
Banyak tanggungjawab.
Banyak masalah, lg byk dari masa remaja dulu.
Banyak essay nk kene tulis.
Banyak pakai duit.
Tak boleh emo tak bertempat.
Kena cari makan sendiri
Kena buat keputusan,keputusan,keputusan
Kena kawan dengan semua org, biarpun tak sama interest dengan kita
Kena berpada-pada kawan ngan kaum adam (perbezaan kaum ni besar maknanya.)
And banyak lagi la kena,kena,kena,kena,kena dan kena..
